گروه نوازی استعدادیابی می خواهد نه فردنوازی
اخیرا کارگاه هایی برگزار می شود تحت عنوان استعدادیابی که هم ورودی گرانی از شرکت کنندگان گرفته می شود و هم بلیت گرانی هم فروخته می شود. داوران که هستند کسانی که حضرت استاد لطفی روزی در کنار خودشان نشانده است و امروز بر اساس آن موهبت اسمی دارند و خود را خواننده و استعدادیاب می نامند. اینکه این برنامه برگزار شود اصلا بد نیست و این جنبش را باید به فال نیک گرفت، اما سوال اینجاست آيا طرح نوآورانه ای دارید؟ یا طرحی است که سوئیسی ها 17 سال پیش برای ایجاد انگیزه در نوجوانان زیر 16 سال خود پیاده می کردند. اتریشی ها سال 1960 به واسطه برگزاری این طرح در بین نوجوانان زیر 12 سال به قطب موسیقی دنیا تبدیل شدند. پس نشان می دهد که طرح قبلا انجام شده است و موفق بوده است اما بین چه سنینی؟ آیا شما هم بین همین سن از نوجوانان برگزار می کنید یا برای درآمدتان هر شخصی را اجازه ورود می دهید؟
این طرح خوب است، اما به دنبال استعداد هستید یا پشتوانه مالی برای خودتان و اسم تان؟ آن استعدادی که در اهواز می خواند و ریالی برای آمدن به تهران ندارد تکلیفش چیست؟ خب معلوم می شود که کارتان فرهنگی نیست اگر بود با همان بلیت سر می کردید و شرکت کنندگان ریالی دریافت نمی کردید.
اما سوم، که نشان دهنده عدم مدیریت و تهیه کنندگی خلاق شما دوستان است. که این ضعف در تفکرتان و نوع اجرایتان شرم آور است. مملکتی که آموزش و پرورش ش دانش آموزان را تشویق به کار گروهی نمی کند. وظیفه ی قشر فرهنگی و هنرمند چیست؟ قطعا وظیفه اش تشویق نوجوانان به کار گروهی و تشکیل گروه است. که متاسفانه با این استعدادیابی و این نوع طرح یک گروه موسیقی هم که تشکیل نمی شود هیچ، بلکه تشویق به فرد گرایی می کنید. و این می شود حاصل تولیدات امروز ما. که حتی خوانندگان بزرگ هم رو به ساخت موسیقی دیجیتال و بدون گروه و ساز زنده آورده اند. شمایی که جوانان را به این شکل تشویق می کنید و آنها را در راه موسیقی به این شکل به جلو خواهید برد، بزرگترین خائنان به موسیقی وطن مان، ایران هستید. ما باید جوانان را به گروه نوازی و تشکیل گروه تشویق کنیم تا سال به سال نوازندگان و خوانندگان بیشتری همدیگر را پیدا کنند و بایکدیگر آشنا شوند. تا ده سال آینده گروه هایی قوی و منسجم را داشته باشیم. افسوس که کوچکترین سیاستی در تصمیم گیری های خود ندارید. و وای بر آینده ما.
