موسیقی پاپ ایران بعد از انقلاب 57 شماره دو
موسیقی پاپ ایران بعد از انقلاب 57 – شماره 2 – 3/2/96
نویسنده: پدرام بهاآبادی – بنیانگذار و مدیر مسابقات استعدادیابی موسیقی ایران
زمانی که عصار و عبدالهی راه را برای موسیقی پاپ باز کردند، گروه آریان سمبلی درخشان از وجود موسیقی پاپ و
حمایت مسئولین دولتی از موسیقی پاپ به شمار می رفت. آریان زمانی به میدان آمد که سینما هم به کمک حضور موسیقی در جامعه آمده بود. شادمهر عقیلی بازیگر و نوازنده شد. محمدرضا گلزار هم جلوی دوربین آمد. شادمهر و حضورش در تلویزیون دو اتفاق موثر برای جامعه هنری ایران داشت: یک باعث شد تا حضور نوازنده ها به عنوان بازیگر در سینما را پایه ریزی کند و دو اینکه کمک به انتشار موسیقی پاپ ایرانی داخل ایران با حضور در سینماهای کل کشور داشت. جامعه ای که 10 سال از حضور موسیقی و بخصوص موسیقی پاپ محروم بود حال روزنه های امید و انگیزه برای نوازندگان پاپ را در برداشت. وقتی موزیسین ها به سینما آمدند، فرصت تبلیغاتی برای موسیقی بیشتر شد. کنسرت هایی که باید با مراقبت از عدم تنش با افراطیون انقلابی در فضایی امنیتی برگزار می شد. حالا با ورود به سینماها و اکران همزمان در کل کشور در حال بازکردن راه خود برای اجرای موسیقی صحنه ای در سرتاسر ایران بود.
راه حلی که موفقیت آمیز بود و شرایط را برای موسیقی پاپ ایران برای نوازندگان و خوانندگان داخل کشور باز کرد. در این بین افراطیون تعصب گرا یا باید به تعطیلی سینماها می اندیشیدند یا می پذیرفتند که موسیقی هم جزئی از همان جامعه ای است که سینما دارد.
این سومین تاثیر موسیقی پاپ سینمایی بر جامعه بود. جامعه ای که رو به دوقطبی شدن پیش می رفت. نرم شد و تعصب را به تدریج کنار گذاشت. تا جایی که آنها هم برای اندیشه های خود سینما، موسیقی و هنر را راه حل مذاکره و مقابله دانستند.
پایان – موسیقی پاپ ایران بعد از انقلاب 57 – شماره 2
نویسنده: پدرام بهاآبادی – بنیانگذار و مدیر مسابقات استعدادیابی موسیقی ایران
