موسیقی پاپ ایران بعد از انقلاب 57
موسیقی پاپ ایران بعد از انقلاب 57 – شماره 1 – 2/1/96
نویسنده : پدرام بهاآبادی – بنیانگذار و مدیر مسابقات استعدادیابی موسیقی ایران
بعد از انقلاب سال 1357 در ایران با روی کار آمدن حکومت جمهوری اسلامی، نوازندگان و خوانندگان پاپ که خود را با ارزش های اسلامی روبرو دیدند به این اندیشیدند که امکان ادامه سبک موسیقی خود را با این نوع ارزش ها و موازین ندارند. لذا تصمیم به ترک ایران نمودند. در این بین که کشور خود را خالی از موسیقی پاپ می دید فرصتی تازه برای خوانندگانی ایجاد شده بود که می خواستند در سبک پاپ ظهور پیدا کنند. حضوری بدون رقیب. چرا که تنها کافی بود گروهی تشکیل دهند و مجوزهای لازم از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را اخذ نمایند.
بابک بیات تنها امید خوانندگان داخلی بود چرا که تنها بازمانده از نسلی که قبل از انقلاب فعالیت پاپ انجام می داد، او بود. از طرفی دیگر شرایط دهه اول بعد از انقلاب حکم می کرد که اگر موسیقی می خواهد مشروع شود و به صحنه برگردد می بایست ابتدا به نیازهای حکومتی و سازمانی پاسخ دهد. لذا علیرضا عصار و ناصر عبدالهی اولین نفراتی بودند که به سمت موسیقی با ترانه ها و مضامین حکومتی گام برداشتند. ایران بعد از جنگ از ترانه های پاپ دفاع مقدسی، استقبال می کرد.
عصار و عبدالهی آمدند، حسین زمان آمد و گروه آریان به عنوان اولین گروه رسمی و مجوز دار پاپ و پر طرفدار در ایران بعد از انقلاب ظهور پیدا کرد.
