سیمرغ بر شانه های سرخ پوست …
چرا باید به سرخ پوست جایزه داد. وقتی یک فیلم توسط جشنواره دیده می شود و جایزه میگیرد به سرعت جریانی به راه می افتد از فیلمسازانی که سعی می کنند تا شبیه فیلم مورد توجه قرار گرفته جشنواره فیلم دیگری بسازند.فارغ از این که آیا این کار درست است یا نه باید پذیرفت که یک واقعیت است. دومین ساخته نیما جاویدی با نام سرخ پوست فیلمی است که اگر سازنده اش کمی در شخصیت پردازی آن دقت می کرد به راحتی می توانستیم آن را با فیلمهای کلاسیک تاریخ سینما مقایسه کنیم.فیلمی که بدون کوچکترین لکنتی قصه خود را بست و گسترش می دهد.البته در شخصیت پردازی دچار ضعف است.اما در کارگردانی و اجرای فیلمنامه کاملا بی نقص عمل می کند.یک دوربین کنترل شده،دکوپاژ کاملا در خدمت قصه ،و یک بازی شیک و یک دست از (نوید محمدزاده) نشان می دهد که نیما جاویدی برای ساختن این فیلم تلاش اندیشه محوری داشته.اما دلایل گرفتن جایزه؟؟؟ در فضای کنونی که همه فیلمسازان خود را ناجی جامعه می دانند و سعی میکنند با یک فیلم پز روشنفکری بدهند.نیما جاویدی به دور از این ادا بازیها و خود نمایی ها به مخاطب احترام گذاشته و صرفا مسیر سینمایی را انتخاب کرده نه خود نمایی روشنفکر نما را.حالا سرخ پوست فرصت خوبی است تا جشنواره فجر نشان دهد دغدغه سینما را هم دارد نه فقط دغدغه شعار دادن را.باشد که با تقدیر از فیلم سرخ پوست فیلمسازان دیگر به این نتیجه برسند که در ابتدا سینما باید در ذات سینما باشد نه با اداهای روشنفکری بستری برای خود نمای کردن.برای کسانی که علاقه مند به فیلمهای دارابونت (رهای از شاوشنگ،در مسیر سبز)هستند دیدن فیلم سرخ پوست را به شدت توصیه می کنم. مجید مستخدمی
